زاویه بسته

گاهی فکر میکنم آدم ها چقدر می توانند بزرگ باشند و نمی خواهند...

عجیب است که انسان با این روح خدایی زاویه نگاهش را بسته تنظیم می کند و از همین زاویه بسته و دریچه کوچک دنیا را و دیگر آدمها را قضاوت می کند...

دلم دریایی نیست ولی تحمل نگاه های مخالفم را دارم بدون اینکه جبهه بگیرم، اما دلم می گیرد وقتی می بینم عده ای اصرار دارند بدون هیچ دلیل و توجیهی دیگران را قضاوت کنند، حکم صادر کنند و فاصله جناح بندی هایشان را بیشتر و بیشتر کنند...

نمی دانم در زمین که توپ می زنی ولی یقین دارم تنها گل به خودی خواهی زد...

دو دستگی، نفاق و شکست حرمت ها جز خسران نتیجه ای ندارد، اصرار به خطا فرستادن بقیه، خطاهایت را جبران نمی کند...

کمی بلندتر بیندیش... 

هرکه تنها به قاضی رود راضی بازمیگردد...